#2 - Kamienna twarz.

     Tylna maska zmasakrowana. Tak to idealne określenie.

      Zmasakrowana.

      Lampy odpadły, rejestracja złamana na pół, ale jakimś cudem jeszcze trzymała się przy aucie. Szyba rozbita, a w siedzeniach były wbite odłamki tynku.

      - Kto i w jaki sposób skrzywdził to piękne autko? - Akira schodząc ze schodów miał łzy w oczach. 

Jest takim zagorzałym miłośnikiem motoryzacji, że potrafi się rozpłakać.

      Kierowca wysiadł. Poprawił swój krawat i podszedł do nas. Zabawnie to wyglądało. Tak elegancki mężczyzna z kupą złomu.

Spojrzałam na Sasuke, który siedział z obrażoną minął.

      - Wit...

      - TY BARBARZYŃCO!! Jak potraktowałeś to cudne Audii?!?!?! Myślisz, że samochody nie mają uczuć?! Zaraz zobaczymy czy tobie będzie miło jak rozwalę ci w podobny sposób czaszkę! - Akira chwycił go za krawat i zacisnął pięść.

      Biedaczysko. Nie wytrzymał.

      - Uspokój się. Ile razy mam ci powtarzać, że nie wolno grozić naszym klientom? - Hisaki odciągnął go od Uchihy. - Przepraszam za niego - powiedział spokojnym głosem.

Skaza wybuchł śmiechem, a ja ściągając kurtkę podeszłam bliżej.

      - W czym możemy panu pomóc? - spytałam, a mój głos drżał z rozbawienia.

Jego twarz była kamienna. 

      Znam doskonale ten wyraz twarzy.

      Kamienna maska. Puste oczy. Inni pewnie by uciekli z przerażenia, albo wkurwieni nas powyzywali. A on stał. I patrzył się chłodno.

Przesłuchiwałam już mnóstwo osób. Każdy z nich miał podobny wyraz twarzy. To znaczy, że osoba próbuje coś ukryć.

      - Mój brat miał wypadek. Przejeżdżałem ostatnio tą drogą i zauważyłem warsztat. Byłem ciekaw czy dacie rade jakoś uratować jego samochód? - mówił wolno. Miał bardzo niski ton głosu. 

      - A WIEC TO TEN SMARKACZ ZROBIŁ?! - Akira znowu wybuchnął, ale Hisaki jak zawsze opanowany uspokoił go lewym sierpowym. 

      - Sasuke, pochwal się co zrobiłeś - dalej mówiłam rozbawiona całą tą sytuacją.

Pokazał mi środkowy palec.

      Jaki kochany.

      - Mój brat niechcący wjechał w budynek szkoły.

      Nie wierzę!

      Zacisnęłam dolną wargę żeby nie wybuchnąć śmiechem.

Niestety nie mogłam. Po prostu nie potrafiłam...

Szybko zakryłam usta dłonią, żeby jakoś opanować atak śmiechu. 

      - T-to bardzo ciekawa historia - widziałam jak w Sasuke się gotuje - Zrobimy wszystko co w naszej mocy, żeby autko wyglądało jak nowe.

      Satrszy Uchiha uśmiechnął się.

      O Cholera. 

      Jakbym rozmawiała z inną osobą niż przed kilkoma sekundami. Maska jakimś cudem zniknęła...

      - Dziękuję bardzo - zaczął szukać coś po kieszeni marynarki. - Sasuke wyłaź w końcu - powiedział jego brat.

Wyszedł klnąc pod nosem. Musiałam znowu powstrzymywać się od śmichu. 

      - To jest moja wizytówka. Proszę zadzwonić jak skończycie – Itachi podał mi do ręki małą, tekturową kartkę. Schowałam ją do tylnej kieszeni szortów.

      - My będziemy się zbierać. Mamy to i owo do załatwienia, niedaleko stąd - kontynuował i uśmiechnął się. - Do zobaczenia. 

      - Narazie - wydukałam. 

~ . ~ . ~

      Godzina 18:00. Zamykamy warsztat i idziemy do Piwnicy. Jest to Pub, który znajduje się jakieś dwie ulice dalej. Tam zazwyczaj przesiadujemy. Mam takie szczęście, że mój dom jest bardzo niedaleko, więc mogę pić i nie martwić się, że będę jechała pod wpływem alkoholu.

      Wnętrze jest dość małe. Stolików nie jest zbyt dużo, ale zawsze można do kogoś się przysiąść. Tam wszyscy się znają. 

Jest ciemno, duszno, a w sali dla palących nie ma czym oddychać. W głośnikach puszczają zazwyczaj metal.

Dziś jestem tylko ze Skazą i Akirą. Reszta poszła „pożegnać” tego całego Deidare. 

      - Idziemy zająć miejsce, weź nam to co zawsze - usłyszałam od zielonookiego. Przytaknęłam i usiadłam przy barze.

      - Cześć, piękna - usłyszałam od barmana. To był Neji. Z gangu Hyuuga.

Znam go od lat, powiedzmy, że się przyjaźnimy. Jeśli można nazwać tak osoby uprawiające seks bez zobowiązań.

      Tak, nie jestem dziewicą od jakieś dwóch lat, ale na prawdę nie uśmiecha mi się wspominać mojego pierwszego razu. Był istnym koszmarem. 

      Lubiłam Nejiego. Nie krzywdził mnie, martwił się o mnie i opiekował. Nie rozgadywał wszystkim co robimy po nocach. Dzięki niemu mogłam zapomnieć na chwilę o świecie. 

      - Dwa, duże piwa w kuflach i whisky z colą - powiedziałam automatycznie. 

Zawsze zamawiałam dla siebie whisky. Rzadko piwo. Za to moi towarzysze chlali by piwsko litrami.

      - Już podaję - puścił mi oczko i chwycił za kufle. - Kończę zmianę, za jakieś pół godziny. Może pojedziemy do mnie? - uśmiechnął się.

      Zgodziłam się. Dawno nie spędzaliśmy razem czasu.

      Trochę się rozerwę.

      Zapłaciłam i trzymając wszystkie trzy naczynia pomaszerowałam do sali dla palących. Od razu się zakrztusiłam.

      Ehh dym nikotynowy jest na prawdę odrażający. 

      Chłopaki siedzieli sami w kącie pomieszczenia. Jeszcze nie ma tłumu. Tutaj ciekawie robi się jakoś po dwudziestej pierwszej.

Usiadłam, moi towarzysze od razu dopadli kufle. Przybili toast, stuknęli naczyniem o stół i wypili kilka łyków. Nie siedzieliśmy długo w ciszy.

      - Nie mogę się doczekać kolejnego wyścigu - Skaza wyciągnął papierosa z paczki. - Będzie wiele dup do ruchania i kasy do zarobienia.

      Czym zajmuje się nasz gang? Handlowaniem narkotyków? Zabójstwami na zlecenie? Sprzedażą broni?

      Cały gang nie zajmuje się dragami. Mamy oczywiście dilera w szeregach, ale on robi to raczej na własną rękę, żeby sobie dorobić. Mowa tu o Ryoko. Nikt z nas nie bierze. On tym bardziej. Gardzi tym gównem i gardzi swoimi klientami, ale przynajmniej ma hajs. Co do broni to tym akurat zajmują się Białe Kły. Nasza grupa organizuje nielegalne wyścigi motocyklowe. Są one co trzy miesiące. Zjeżdżają się wtedy gangi z innych miast. Dostajemy za to mnóstwo pieniędzy, ponieważ większość robi zakłady. Jako organizatorzy dostajemy za to 40%. Sporo, ale jakimś cudem wszyscy się na to zgodzili. Bez nas nie byłoby zabawy. Po za tym, my również obstawiamy. Zawsze dajemy wszystko na Hisakiego. On nas reprezentuje na wyścigach. Jest najlepszy. Od kilku lat zawsze był na podium.

      Wydaje się, że nie robimy nic złego. Jednak zawsze ginie na wyścigać chociaż jedna osoba. Czyli cztery trupy w przeciągu roku.

      Większość na szczęście myśli, że to tylko wypadki. Nieostrożność, albo zły motocykl. Są tacy, którzy podejrzewają sabotaż, ale boją się odezwać.

      I dobrze.

      W sumie też nie mogę się doczekać wyścigu. Zawsze wtedy spotykam się z tatą. Przyjeżdża rano i zwalnia mnie z lekcji. Spędzamy cały dzień razem, a wieczorem bawimy się z gangiem.

      - Ja tam mam tylko jedną laskę do ruchania - uśmiechnął się Akira patrząc na rudowłosą dziewczynę, która właśnie przekroczyła próg.

Karin Uzumaki. Dziewczyna bruneta. Jest rok młodsza od niego. Są ze sobą jakieś trzy miesiące. Jak na Akirę to bardzo długo. Jeszcze miesiąc i serio zacznę się bać, że to miłość.

      - Mam cudowną wiadomość, misiaczku! - rzuciła mu się na szuję i zaczęła całować.

      Ohyda.

      Nigdy jej nie lubiłam. Muszę znosić widok ich języków i śliny. Akira niedyskretnie uszczypał ją w tyłek. Lekko podskoczyła i zarumieniona kontynuowała.

      - Dostałam nową pracę. Jestem sekretarką, ale nie w byle jakiej firmie. Jest to firma samego Uchihy. - poprawiła okulary.

      - Zaraz, to nie ten co dziś przyjechał do warsztatu? - Skaza powiązał fakty.

      - Tak, to on - mruknęłam i wzięłam łyk mojego ulubionego trunku.

Akira zmarszczył brwi.

      - Jak się dowiem, że puszczasz się z nim po godzinach w gabinecie, to cię zapierdole! - warknął w stronę rudej.

      Ode mnie już dostałby po pysku za takie słowa.

      - No co ty, misiaczku! Nigdy! Płaci mi tyle, że nie będę musiała dorabiać - poszarpała go lekko po brodzie.

      Spojrzałam na zegarek. Odetchnęłam z ulgą, ponieważ za pięć minut Neji kończył zmianę i nie będę musiała oglądać jej twarzy. 

Dopiłam whisky z colą.

      - Ja się zbieram. Trzymajcie się, chłopaki. - musnęłam ich policzki i podeszłam do baru. Widziałam już, że długowłosy się zbiera i uśmiechnął się na mój widok. Bez słowa poszłam za nim do samochodu.

~ . ~  . ~ 

      Leżałam naga pod białą pościelą. W pokoju czułam zapach spermy, potu i tytoniu. Neji zawsze pali po seksie.

      Poczułam ciepłe usta na swoim ramieniu. 

      - Jak tam? - uśmiechnął się i mnie przytulił. 

      - Śmierdzisz - odwzajemniłam uśmiech. 

      - No tak. Wybacz, zapomniałem jak tego nienawidzisz. Jakbyś ładnie poprosiła to bym nie palił - gładził delikatnie moją skórę.

      - Po co mam ci zabraniać? To nie moja sprawa. To ty będziesz narzekał w przyszłości na raka, albo impotencje - wstałam i zaczęłam szukać swojej bielizny. 

      - Impotencja? Przy tobie? Nigdy. - prychnął śmiechem i czułam wyraźnie jego wzrok na moim nagim ciele. 

Znalazłam majtki, stanik i szorty. Ubrałam się i zaczęłam szukać reszty mojej garderoby. Zauważyłam, że z kieszeni wypadła mi jakaś karteczka. No tak. Wizytówka.

Przedstawiciel Handlowy

Itachi Uchiha.

Tel: 123 456 789

      Tak mało informacji, a jednocześnie tak dużo. 

Ciekawe czy naprawdę ma coś do ukrycia. Raczej łatwo potrafiłam rozgryźć emocje innych. Zawsze osoby tego typu jak on mięli bardzo mroczną przeszłość...

      - O czym myślisz? - usłyszałam głos Hyuugi. Otrząsnęłam się i spojrzałam w jego stronę. 

      - Nie wiesz gdzie moja kosz... aa nieważne - zauważyłam wiszący czarny materiał na krześle. - Będę już jechać. Jutro idę do szkoły - spojrzałam na zegarek. Dochodziła północ. - Odwieziesz mnie pod Piwnicę? Mam tam moją perełkę.

      - Jasne - poderwał się z łóżka.

~ . ~ . ~ 

      Przekręciłam klucz w drzwiach i cicho weszłam do domu. Ściągnęłam trampki i zauważyłam, że w salonie świeci się lampka.

Moja mama spała na kanapie z pilotem w ręku. Na stoliku zauważyłam butelkę wódki.

      Ehh, ona nigdy chyba nie przestanie...

      Przykryłam ją kocem i zgasiłam światło. Schodami pobiegłam do pokoju i padłam na łóżko. Od razu zasnęłam.

~ . ~ . ~ 

      Dokładnie pięć minut przed dzwonkiem byłam pod drzwiami szkoły.

Dzień jak co dzień. Znowu będę siedziała w ławce i czekała, aż siedem godzin lekcyjnych minie. 

      Sasuke wszedł do klasy. Musiałam od razu odwrócić wzrok, żeby nie parsknąć śmiechem. Zauważył to, ale bez słowa usiadł obok mnie. Przyszedł Kakashi. Gadał te swoje pierdoły o fizyce, a ja pogrążałam się w myślach, a dokładnie o samochodzie Uchihy. Teraz przynajmniej wiem, dlaczego zmienił szkołę.

      - Ej Siusiaku! - odezwałam się.

Przezywałam go tak w gimnazjum.

      - Nie daje mi to spokoju. Błagam, powiedz mi jakim cudem wjechałeś w budynek szkoły? - zagryzłam dolną wargę.

Widziałam, że jego nerwy są na skraju wytrzymałości. Odpowiedział mi dokładnie to samo, gdy zapytałam po co zmienił szkołę. Uwielbiam go wkurzać. Zaczyna to być moim hobby.

      - Uwaga, chce żeby wszyscy mnie teraz posłuchali - Kakashi spojrzał na naszą ławkę. - Dostajecie zadanie domowe, które wykonacie w parach. Będziecie je robić przez dwa tygodnie. Macie wymyślić jakieś ciekawe doświadczenie związane z naszym przedmiotem. Tak jak siedzicie w ławkach, tak będziecie pracować.

      - Panie profesorze, chyba pan oszalał. Przecież z Siusia... to znaczy z Sasuke nie będę w stanie nic zrobić! - warknęłam. 

      - Enmo, to zadanie nie jest trudne. Uznałem, że niektórzy powinni jakoś poprawić oceny, a dobrze wiesz, że jesteś na liście tych osób, więc nie marudź – odpowiedział.

      Świetnie. 

      Już widzę jak będę współpracować z Sasuke. Powiem chłopakom, żeby skopali mu tyłek za to przeklęte zadanie.

      Pod koniec lekcji dostałam smsa. 

Nadawca: Tetsu

Godzina: 08:40

Treść: Zrywaj się z lekcji. Jest robota. 

      W końcu coś się dzieje!

      Nie uśmiechało mi się siedzieć w tym budynku. Kakashi za bardzo mnie wkurzył tym zadaniem. Odczekałam to pieprzone pięć minut i ruszyłam od razu w stronę wyjścia. Gdy byłam przy mojej perełce usłyszałam wołanie. Odwróciłam głowę.

      Sasuke?

      - Gdzie jedziesz? - zapytał. 

      - Nieważne. Muszę coś załatwić - odpowiedziałam.

      - Nie podoba mi się zadanie z fizyki tak samo jak tobie, ale trzeba je zrobić - powiedział stanowczo.

      No tak, zapomniałam, że to wzorowy uczeń.

      - Pojedziesz jutro do mnie po szkole? Im szybciej to zrobimy tym lepiej. 

      - Zobaczymy czy będę miała czas. Teraz sory, ale śpieszy mi się, Siusiaczku. - założyłam kask i ruszyłam.

~ . ~ . ~ 

      - Co jest chłopaki? - spytałam.

Byli wszyscy, oprócz Hisakiego. To znak, że będzie na prawdę ciekawie.

     - Dostaliśmy ciekawą robotę, młoda - Skaza poczochrał mi włosy.

Nie zwróciłam mu uwagi. Moje kłaki lubiły robić co im się podoba. Żeby je ułożyć tak jak chce, musiałabym godzinami stać przed lustrem, a to oznacza, że musiałabym oglądać swoje ciało, a dokładniej moją bliznę.

      Fuj.

      Zmarszczyłam nos i odgarnęłam kudły z oczu.

      - Kły poprosiły nas o to, żebyśmy ukradli broń, którą tak na prawdę ukradziono im. - krótko i zwięźle odpowiedział Tetsu.

      - Coś więcej? - zmrużyłam oczy.

Blondasek zaciągnął się dymem nikotynowym i kontynuował dalej.

      - Jakaś grupa skradła w nocy ciężarówkę, która wiozła broń. Białe Kły miały sprzedać te zabawki, ale jakieś kutasy zabiły kierowcę. Z tego co wiemy od Hisakiego to pojechali w stronę Sunagakure.

Hisaki jest najszybszy z nas, dlatego pewnie pojechał przodem.

      - No to jedziemy się zabawić! - Akira wyrzucił peta i wsiadł na swój motocykl. Uśmiechnęłam się. Wzięłam wdech, tak jak reszta i chórem krzyknęliśmy:

      - NA WIEKI!

      To taki nasz okrzyk. Zawsze wydzieramy się przed jakąś akcją. Od zawsze tak było i zawsze tak będzie. Amen.

Uznałam, że rozdziały będą dodawane co dwa tygodnie.

Będę miała chyba wystarczająco dużo czasu, żeby pisać regularnie.

Jeśli coś pójdzie nie tak to sorki xd

No i małymi kroczkami akcja się rozkręca.

Mam nadzieje, że polubicie chłopaków ;)

Pozdrawiam i czekam na komentarze :*