Prolog

      - Nie wypinaj się tak, mała! - usłyszałam męski śmiech i odgłos klapsa.

      Ała!

      Prawy pośladek zaczął niemiło szczypać. To oczywiście ręka Akiry wylądowała na moim tyłku. Ze złości podskoczyłam, przez co uderzyłam głową o maskę samochodu.

      - Zaraz ukręcę ci tym jaja, przysięgam! - machnęłam w jego stronę płasko-oczkowym kluczem, który miałam w ręku. W odpowiedzi usłyszałam śmiech wszystkich chłopaków, którzy znajdowali się w warsztacie.

      - Pracuj, pracuj. Mamy oddać ten złom właścicielowi do wtorku. - Tetsu pocałował moją głowę. Dokładnie w tym miejscu gdzie czułam lekki ból od uderzenia.

      I kolejny klaps!

      - Wole jak udajesz miłego i całujesz bolące miejsca - fuknęłam na blondyna.

      - Czyli tyłek też mam ci pocałować? - zaśmiał się łobuzersko.

      - Zboczeniec - wymamrotałam i zaczęłam wycierać swoje dłonie brudną szmatą, która zawsze podczas pracy wisiała mi z tylnej kieszeni szortów.

      - Wybacz, nie mogłem się oprzeć. - mrugnął do mnie, tym swoim błękitnym oczkiem.

    Nienawidzę tych gości. To znaczy kocham ich wszystkich, ale wkurzają mnie niesamowicie!

      Wzięłam łyk wody z butelki, która stała na blacie.

      - Co robimy dziś wieczorem? - spojrzałam na chłopaków. Trzech siedziało na ziemi, opierając się plecami o ścianę, a dwóch kręciło się koło granatowego samochodu.

      - Idziemy do Piwnicy na piwo? Dziś jest tam karaoke. Zabawimy się. - zauważyłam jak z ust Ryoko wydobył się dym nikotynowy.

      - I znowu będziesz darł ryja? To ja podziękuję. - Akira uśmiechnął się wyciągając szluga z paczki. Kolejny, który w płucach ma więcej tego gówna, niż powietrza. Czasami sama się zastanawiam jakim cudem nie zaczęłam przy nich palić.

      - Masz lepszy pomysł? W Konoha nie ma nic ciekawego do roboty oprócz Piwnicy i wyścigów. - Rudzielec zmarszczył brwi. Udawał, że uraził go negatywny komentarz kolegi, ale on dobrze wiedział, że jego wokal, a raczej skrzeczenie, jest do dupy.

Zaczęli dyskutować jeden przez drugiego co można dziś robić. Tylko Hisaki siedział cicho.

      Jak zresztą zawsze.

      Naszą rozmowę przerwał Skaza, który przybiegł, a raczej zeskoczył ze schodów.

      - Odyn chce pogadać, jest jakaś robota. Podobno związane z Akatsuki - wymamrotał chrapliwym głosem.

      Eh, znowu będzie gadanie o Brzasku. Chyba każdy z naszej załogi ma ich dość.

      Wzięłam kurtkę skórzaną i zarzuciłam na plecy. Rozpuściłam splecione wcześniej w koński ogon włosy, które do połowy zakryły logo naszego gangu. Zawsze dumnie reprezentowałam naszywki z kościotrupem, który prawe skrzydło ma anielskie, a drugie demona.

Spojrzałam jeszcze w stronę odchylonych drzwi garażu, przez które widać jezdnię. Znowu korek. A w środku niego czarny mercedes. 

      Zerknęłam w czarne oczy kierowcy. On z pewnością przyglądał się napisowi na moich plecach "Przeklęci na wieki".

Witam wszystkich!

Enma powraca.

Nie sądziłam, że wrócę do pisania. Wyszło jak wyszło xD

Uznałam, że mój poprzedni blog dostanie nowy tytuł:

"Jak stanowczo nie powinno się pisać opowiadań"

Mam nadzieję, że ta opowieść nie będzie tak karygodna.

Czekam na pierwszych czytelników :)

Pozdrawiam!